Kiedy kobieta chce dorównać mężczyźnie - Czytanie i nauka

Kiedy kobieta chce dorównać mężczyźnie

Przemiany społeczne na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat- nie tylko w Polsce sprawiły, iż upowszechniła się stała obecność kobiet w mundurach na stanowiskach przeznaczonych niegdyś wyłącznie dla mężczyzn. Środowiska zawodowe wymagające posiadania stroju służbowego w postaci munduru większości z nas kojarzyły się bezapelacyjnie z męską siłą i męskim autorytetem. Czy istnieje różnica między nadawaniem komunikatów w środowiskach interesariuszy oraz współpracowników? Czy płeć w pełnieniu tego rodzaju obowiązków ma rzeczywiście takie kluczowe znaczenie, jak obecnie w dalszym ciągu się przyjmuje? Obecnie coraz więcej kobiet podejmuje pracę na stanowiskach do tej pory obsadzanych zazwyczaj przez mężczyzn. Wpłynęło na to rozluźnienie obyczajów, przemiany społeczne oraz lata walki organizacji feministycznych o równe uprawnienie w kwestii wykonywania zawodów do tej pory przeznaczonych tylko dla jednej z płci. Na przestrzeni lat, o ile mężczyzna w kobiecym zawodzie (fryzjer, kucharz, krawiec…) był postrzegany jako dziwak- miał zawsze niepisane prawo do wykonywania swojego zawodu. Z kobietami w zawodach mężczyzn sytuacja nie prezentowała się już tak krystalicznie. Rozwój zawodowy kobiet pragnących pełnić obowiązki zawodowe w mundurze w dużym stopniu ograniczały przepisy prawne, normy społeczne w mniejszym. Należy zatem zadać sobie pytanie- jakie zawody uważane są za typowo męskie i wymagające „męskiego” podejścia do tematu? Z pewnością są to wszelkiego rodzaju profesje, w których oprócz tego, iż uniform pracownika stanowi mundur, musi się on wykazać cechami charakteru. Te cechy świadczą zazwyczaj o predyspozycjach kobiet do wykonywania niniejszego zawodu lub ich braku. Zatem podczas pracy w straży granicznej, policji, kolei, armii należy wykazać się cierpliwością, sprytem oraz zdolnością analitycznego myślenia. W tych miejscach podczas wykonywania obowiązków nie ma miejsca na mimowolne błędy, działania pod wpływem nastroju, rozkojarzenie oraz nierzetelność. Od pracowników zajmujących wysokie stanowiska mundurowe bez względu na płeć wymaga się stałej gotowości do wykonywania poleceń oraz dyscypliny. Wszystkie te cechy przez lata były wśród społeczeństwa ujmowane kobietom. Winą możemy obarczyć stereotypy, które przez lata kształtowały sposób myślenia Polaków. „Skoro kobieta jest naturalnie słabsza fizycznie od mężczyzny- jej głównym obowiązkiem powinno być rodzenie dzieci oraz opieka nad domem. Obowiązki zawodowe schodzą na dalszy plan, bo to mężczyzna stworzony został do sprawowania pieczy nad rodziną.”- któż z nas nie usłyszał choć raz w życiu podobnego cytatu? W epoce komunizmu wizerunek kobiety był oprawiony w sztywne ramy powierzchowności i nikt nie zastanawiał się nad sensem jej uczestniczenia w typowo męskim „świecie”. Dopiero pod koniec lat 90. Ubiegłego wieku, gdy normy europejskie nie zabraniały Paniom wstępować do wojska- armia otworzyła się na uczestnictwo kobiet w działaniach na poligonie oraz w działaniach stricte urzędowych. Jednak w dziedzinach eksponowania siły fizycznej w służbach mundurowych w Polsce prym wiodą panowie.

Polecamy

  • Czy edukacja służb mundurowych w Polsce w zakresie komunikacji społecznej jest potrzebna? Oczywiści...

    Więcej

  • Internet zawładnął światem, to już jest fakt i nie ma na to rady. Stało się i się nie odstanie. Trz...

    Więcej

  • Czym powinniśmy się zasugerować podczas dokonywania wyboru przy kupnie nowego telewizora LCD? Dobry...

    Więcej