Menu
Ostatnio dodane
Impresjonizm i ekspresjonizm
Impresjonizm jest stylem w muzyce współczesnej, który w sposób znaczący odbiega od tradycyjnego pojmowania muzyki i sposobu jej tworzenia. Pionierem impresjonizmu był Claude Debussy. Stawiał on na lekkie i nieco nostalgiczne brzmienia. Jednakże nie stanowiły one esencji muzyki impresjonistycznej. Podstawą owego nurtu muzycznego było brzmienie i harmonia wokaliczna instrumentów, które były traktowane w sposób wybitnie indywidualny. Każdy instrument przedstawiał inną siłę twórczą, wyrażał konkretne emocje. Impresjonizm w muzyce czerpał wiele z impresjonizmu sztucznego. Mianowicie, oddawał piękno przyrody, skupiał się na obrazach dnia codziennego. Instrumentacje miały wyrażać zmienność przyrody, sugerować słuchaczowi, iż świat jest zmienny. Niewątpliwie, cała otoczka towarzysząca muzyce impresjonistycznej, może sugerować silne powiązania z nurtem wcześniejszym, mianowicie romantyzmem. Romantyzm, jako jedna z najbardziej udelikaconych i zwiewnych form sztuki, przyzwyczaił nas do iście anielskiego brzmienia utworów. Impresjonizm, nie zerwał całkowicie z tradycją wcześniejszą, można się pokusić o stwierdzenie, że pociągnął tradycje i stworzył swoją własną, absolutnie odrębną stylistykę. Niewątpliwie, najwybitniejszym przedstawicielem polskiej muzyki impresjonistycznej był Karol Szymanowski. Jego geniusz i absolutna innowacyjność polegają na tym, iż połączył on tradycyjny impresjonizm z muzyką tradycyjną. Jako, że bardzo ukochał polskie góry, wprowadził do orkiestracji elementy pieśni ludowych i swoje własne, liryczne kompilacje. Jako jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego modernizmu, z pewnością rzucił nowe światło, na pojmowanie tegoż prądu muzycznego.
Ekspresjonizm jest stylem w muzyce współczesnej, który wyrodził się w tym samym czasie, co impresjonizm. Jednakże, w przeciwieństwie do niego, związki z malarstwem są niezwykle płytkie i kruche. Ekspresjonizm ma oddawać zachowanie i naturę człowieka. Wyraża myśli zbuntowanej jednostki, która nie potrafi odnaleźć się w świecie doczesnym.
Aby dokładanie zobrazować emocje i rozterki człowieka, ekspresjonizm korzysta z wielu trików muzycznych. Najważniejszym zabiegiem stosowanym w muzyce ekspresjonistycznej jest dychotomia dźwięków. Chodzi o to, aby muzyka miała charakter dynamiczny, aby linia melodyczna nie stała w jednym miejscu. Przerywanie rytmu, wzbogacanie melodii dodatkowym zestawem instrumentalnym, przerywanie interwałów- wszystko to sprawia, iż zostaje zbudowany nastrój grozy i swoistej niepewności. Charakterystyczną cechą ekspresjonizmu jest również niesymetryczność i rozczłonkowanie rytmu. Asymetryczność w sztuce i muzyce, sprawia, iż nigdy nie możemy być do końca pewni co do sensu i jakości przesłania. Rytm, w każdej chwili może zostać zaburzony, a przez to, możemy zmienić sens i specyfikę utworu.
Jednym z najważniejszych przedstawicieli polskiego ekspresjonizmu był Mieczysław Karłowicz. Jako przedstawiciel późnego okresu romantyzmu dokonał swoistej adaptacji nurtu ekspresjonistycznego i przystosował go do polskich warunków. Swoje poematy symfoniczne zaopatrywał we wstawki, a niekiedy całe ustępy o charakterze ekspresjonistycznym. Jak nikt inny wykorzystywał zabiegi dysharmoniczne i przystosowanie części interwałowych do odpowiednich kreacji artystycznych. Polecamy
-
Moda na zdrowy tryb życia pociąga za sobą określone konsekwencje postępowania. Jednym z najwa...
-
Praca, nauka, obowiązki domowe, problemy i bezustanne stresy powodują, że zmęczone jest nasze ciało...
-
Każde biuro podróży potrzebuje dobrej promocji, aby przyciągnąć w swoje podwoje chętnych klie...